Midgaard leeft!
De visie van de stichting en de droom van Midgaard heeft te maken met de tijd waarin we leven. Voor veel mensen wordt steeds duidelijker dat de manier waarop de mens met de aarde omgaat niet langer klopt.Vele eeuwen lang hebben we de aarde gezien als de vanzelfsprekende grond onder onze voeten en een al even vanzelfsprekende bron van rijkdommen: delfstoffen, houtvoorraden, dieren om op te eten, vruchtbare aarde om te bebouwen.
Lang geleden zag de mens de aarde als een levend wezen dat respect verdiende en waarmee de mens zich op een diep niveau verbonden voelde. Na de Verlichting en de Industriële Revolutie werd dat steeds meer als een achterhaalde opvatting gezien. De mens werd de meester van de schepping en mocht naar eigen goeddunken gebruik maken van de natuurlijke hulpbronnen. Gebruik werd tot misbruik. Vandaag de dag zijn we als menselijk ras ontworteld: een begrip als ‘verbinding met de aarde’ wordt al snel als zweverig gezien en we voelen ons vrij en gerechtigd om onbelemmerd door te gaan met ons misbruik. Wij vrezen dat dat onze menselijke beschaving aan de rand van de afgrond brengt.
Op Midgaard leren we dit bewustzijn in de praktijk te brengen en onszelf daar steeds aan te blijven herinneren. Dat is een lange weg want ook wij vergeten nog regelmatig in de haast van het werk ons af te stemmen op Midgaard zelf.
